Queer artiest Kiri Mioki maakt luchtige huppeteeliedjes met een serieuze boodschap. “Dat er mensen hiv oplopen terwijl ze op de wachtlijst staan voor PrEP vind ik schrijnend.”
Onder zijn rechteroog glittert nog één glitter, achtergebleven na een optreden van gisteravond in de Amsterdamse Reguliersdwarsstraat. Thomas is zijn echte naam, maar noem hem Kiri: Kiri Mioki. De artiestennaam van de 29-jarige zanger – getogen in Soest, woonachtig in Amsterdam – is een verbastering van Kylie Minogue. Als peuter al kon hij geen genoeg krijgen van haar muziek, nog voor hij heur naam goed en wel kon uitspreken. Zijn idool wakkerde de drive in hem aan om zelf ook een poppony te worden. Hij gaf er een studie Rechten voor op, dus er staat wat op het spel.
Hoe kwam muziek in je leven?
“Eerst als hobby. Ik heb gymnasium gedaan, daardoor dacht ik er helemaal niet aan dat ik ook een kunstopleiding kon gaan doen. Ik ben dus Rechten gaan studeren. Dat was een behoorlijk slechte keus. In mijn vrije tijd focuste ik steeds meer op liedjes maken, en uiteindelijk ben ik gestopt met mijn studie om me daar helemaal op te kunnen storten. Een beslissing waar ik nog steeds heel erg blij mee ben.”
Foto Chris en Marjan
Het is een dappere keuze ook. Rechten geldt als de studie die je kiest als je safe wil zitten, en een carrière in muziek is dat helemaal niet.
“Het cliché is waar, ja. Maar als ik één ding heb geleerd tijdens die studie is het dat het geen zin heeft om iets te doen waar je geen trek in hebt. Je moet je leven en energie besteden aan iets waar je in gelooft, aan je passie. Popliedjes zijn daar voor mij het perfecte vehikel voor.”
Hoe heb je jezelf ontwikkeld?
“Ik begon met een beetje kloten op mijn computer, dingetjes proberen. Oefening baart kunst, dus ik werd stap voor stap beter in produceren, en ook serieuzer. Mijn zang was niet zo goed in het begin; die eerste demootjes zou ik niet graag terug horen. Ik heb vrij snel zangles genomen, dat doe ik nog steeds. Op die manier probeer ik steeds verder te komen.”
Kun je ervan rondkomen?
“Bijna wel, ik ben goed op weg.”
Dat was een beetje een aanmatigende vraag wellicht. Ervan rondkomen is misschien helemaal niet het belangrijkste?
“Ik vind het niet zo belangrijk, nee. Ik doe het – maar dat klinkt zo zoetig – omdat ik die kunst wil maken. De financiële kant is secundair. Het is een beetje een hustle natuurlijk. Als je niet bent doorgebroken, krijg je een beetje hier en een beetje daar. Als je bent doorgebroken, kun je de hoofdprijs vragen. Mijn doel is doorbreken. Ik ben een popster en ik wil gezien worden. Maar ik wil daarmee vooral faciliteren dat ik nog mooier werk kan maken, mooiere videoclips, en toegang krijg tot betere podia. Het gaat me vooral om het maken.”
Foto Chris en Marjan
En je schrikt er ook niet voor terug om jezelf al een popster te noemen?
Lacht: “Nee. Dat is een concept waar ik graag mee speel. Een popster zijn is iets heel oppervlakkigs natuurlijk. Het gaat heel erg om hoe het eruit ziet, niet zozeer over de inhoud. Anderzijds is het wel zo dat ik iets te zeggen heb en wil delen waar ik zelf in geloof. Dan kan ik wel heel bescheiden gaan zitten doen, maar dat brengt me ook niet verder.”
Wat wil je graag overbrengen?
“Ik vind dat er een gapend gat is in het Nederlandse muzieklandschap omdat er geen echte queer artiest is, niet prominent. Die leegte wil ik gaan vullen. Er zijn natuurlijk wel veel queer artiesten, maar wie van ons is op Sky Radio?”
Wat maakt jouw muziek queer?
“Mijn muziek gaat over thema’s die spelen in de queer scene. Maar het zit ook in mijn staging, de uitingsvorm. Ik gebruik bijvoorbeeld heel expressieve mode, daar experimenteer ik graag mee. Een van mijn video’s is opgenomen in club Church: ik ben onderdeel van de queer scene, dat wil ik uitdragen. Maar de droom is wel om via de darkroom in de spotlight terecht te komen. Zodat ik al het moois dat deze scene te bieden heeft, kan laten zien. Hetero’s kunnen daar best nog wat van opsteken, denk ik.”
In welk opzicht?
“Neem PrEP bijvoorbeeld, wat onder homo’s al flink ingeburgerd raakt. De gemiddelde hetero heeft geen idee wat dat is, daar is nog een wereld te winnen. Hiv beperkt zich niet tot homo’s alleen.”
Je nieuwe nummer gaat over PrEP. Je brengt het uit tijdens Amsterdam Pride?
“Het is een cover van Go West van The Village People, in de jaren tachtig gecoverd door de Pet Shop Boys, toen de aidscrisis op zijn hoogtepunt was. Nu PrEP er is, verdient het nummer een update, een nieuwe invulling. Go PrEP heet het lied en tijdens de Canal Pride sta ik ermee op de boot van de GGD. De GGD-medewerkers zijn mijn achtergrondkoor. Het is het perfecte Kiri Mioki-nummer: luchtig en lekker hoppetee, maar het gaat wel ergens over. Nu PrEP er is, zijn we geneigd om over de aidscrisis heen te stappen. Maar het ging destijds niet alleen over de ziekte zelf, ook over de sociale implicaties. En eigenlijk zijn die er nog steeds.”
Foto Chris en Marjan
Wat bedoel je daarmee?
“Kijk naar de manier waarop overheden reageerden op de coronacrisis. Dat staat in pijnlijk contrast met hoe er met aids werd omgegaan destijds. Ik las laatst dat GGD-en nog steeds niet genoeg geld krijgen om iedereen die dat wil van PrEP te voorzien. Er zijn mensen die hiv oplopen terwijl ze op de wachtlijst staan voor PrEP. Dat is toch schrijnend? Mijn nummer was al af toen ik dit hoorde, maar het onderstreept de noodzaak.”
Hoe heeft je eigen houding over PrEP zich ontwikkeld?
“Ik gebruik het sinds een jaar. Aanvankelijk had ik wel wat aarzelingen: een medicijn slikken om zonder condoom te kunnen seksen? In het begin had ik ook last van bijwerkingen, maar die gingen over toen ik het dagelijks ging slikken in plaats van intermittent. PrEP is te gek, en ik wil iedereen aanraden om op die manier controle te nemen over je eigen seksuele gezondheid.”
Kylie is waar het allemaal mee begon. Welke andere artiesten zijn een inspiratie voor je?
“Beeldend kunstenaar Jordan Wolfson. Hij maakte een videokunstwerk waarin hij een geanimeerd hiv-virus door New York liet stuiteren. Echt te gek, het raakte me. Hij kwam erdoor in opspraak, critici vonden dat hij het onderwerp als hetero misbruikte, maar dat vind ik echt onzin. Hetero’s moeten zich ook laten testen op hiv. De Vengaboys vind ik ook briljant. Shalalala in the morning, shalalalee in the evening, kom er maar eens op, haha. Hun muziek heeft de tand des tijds verbazingwekkend goed doorstaan. Maar om ooit een nummer van Kiri Mioki featuring Kylie Minogue uit te brengen is toch wel de ultieme droom.”
Dit artikel verscheen eerder in hello gorgeous #39.
Tekst Caspar Pisters Fotografie Chris en Marjan
Kiri draagt Bas Kosters Archive stukken in Club Church
