Ik vond ‘m in mijn spambox en had ‘m bijna gemist: een uitnodiging van mijn ziekenhuis om deel te nemen aan een enquête over mijn gezondheid. Het bleek een lange lijst vragen waar ik bijna een half uur zoet mee was. Veel vragen over hoe ik mijn leven met hiv beleef en of ik moeilijke situaties of discriminatie ervaar. Of ik me minder waard voel nu ik hiv heb of gevoelens van depressiviteit heb.
Ik vond het een vrij zware vragenlijst waar ik halverwege een beetje moe van werd. Het bekende lied van Brigitte Kaandorp schoot me te binnen: ‘Ik heb een heel zwaar leven’. Niet dus. Goed dat er veel aandacht besteed wordt aan ‘vitale gezondheid’. Er zijn immers genoeg mensen die problemen door hiv hebben, maar zelf ervaar ik leven met hiv niet als drukkend.
Op vrijwel alle vragen antwoordde ik dat ik niet of nauwelijks last heb van negatieve ervaringen, stigma of discriminatie. Ik voel me goed en leef een prima leven. Ik heb ook niet het idee dat ik minder presteer. Hoewel ik het liever niet had gehad, heeft hiv mij ook veel goeds gebracht.
Is er dan niks dat minder gaat of waarin ik een verschil merk met vroeger? Ja toch. Mijn libido is wel afgenomen in vergelijking met een aantal jaren terug. Ik heb minder zin in seks en het kost me meer moeite om ervan te genieten. Zou dit een bijwerking zijn van de medicijnen? Een reactie op de AIN-behandeling? Of heeft het met mijn leeftijd te maken en is een verminderd libido een natuurlijk gevolg van ouder worden? Ik ben immers dik in de vijftig.
Ik heb ook de vragen over seksualiteit en libido eerlijk ingevuld. Eenmaal klaar met de vragenlijst krijg ik te lezen dat de uitslag hiervan besproken wordt met mijn internist tijdens het eerstvolgend consult. Daar kijk ik echt naar uit, want hopelijk is hier iets aan te doen.
Deze column verscheen eerder in hello gorgeous#20.
Tekst Bertus Tempert Illustratie Karina Grens
