Hoe vaak kreeg ik niet de vraag of het wel verstandig was dat mijn kinderen weten van mijn hiv. En hoe vaak hoorde ik dan ook dat ze zich als pubers zouden gaan schamen voor mijn hiv.
Want ja, ook mijn pubers generen zich, zoals dat hoort, weleens voor mij. Ik mag van mijn dochter niet meer uitbundig dansen in de keuken als ik kook, een ‘vreemde’ gewoonte van mij. Vooral als er nieuwe klasgenoten op bezoek zijn, krijg ik nadrukkelijk het verzoek om me in te houden. Zij huivert ook als ik voor de grap woorden gebruik die horen bij het huidige tienerjargon: “Het feestje was ziek chill”. Ik moet een gewone ouder blijven, van mijn eigen generatie: “Niet grappig, mam, zeg jij maar ‘gaaf’ en ‘te gek”.
Daarom was ik extra verbaasd toen mijn dochter onlangs thuiskwam met het volgende verhaal: “Wist je dat op school best vaak gescholden wordt met ‘homo’, ‘hiv’ en andere ziektes? Nee, niet met ‘aidslijder’, maar meer zo: “What the fuck is dit voor aids” en: “Ah nee, het regent, dat is gewoon aids!” Vervolgens vertelde mijn verontwaardigde dochter hoe ze openlijk de jongen met de grootste mond van de klas confronteerde: “Weet jij eigenlijk wel wat je zegt? Weet jij wel wat aids is?”
Het ontroert mij dat ze dit durft. Ikzelf was op mijn veertiende veel onzekerder, veel banger om niet bij de groep te horen. Ik vraag haar waar ze de moed vandaan haalt om die jongen aan te pakken. “Ik wil gewoon niet hebben dat mensen schelden over hiv en aids. Zo dom!”, snuift ze minachtend. “Als je daarmee scheldt, dan weet je écht niet waar je het over hebt, zo irritant. Ik heb hem daarna nog apart ge-appt.” Ze pakt haar mobiel en leest het appje voor: “By the way, waarom ik dit zei: mijn moeder heeft hiv en aids krijgt ze niet, want daar zijn dus pillen voor. Ga jezelf informeren, gast, ga googlen!!!’
Hiv stopt bij mij. Ik geef mijn hiv niet door, want ik slik mijn pillen en kan mijn vriend dan niet infecteren. De schaamte over hiv stopt hopelijk ook bij mij. Misschien is het stigma van ouders met hiv wel groter dan dat van hun kinderen? Misschien doen tieners die weten hoe het zit met hiv wel ‘normaler’ over hiv, dan hun ouders?
Deze column verscheen eerder in hello gorgeous #18.
Tekst Mirjam Schulpen Illustratie Karina Grens
1 reactie
The fear of discrimination and the rejection in the society prevent many people from telling friends or the family if diagnosed with HIV/Aids but that’s a mistake. There is nothing wrong if a mother reveals her HIV status to her children. In fact, that is a great help and protection for the children to learn how to be careful by not contracting the disease. Even sharing your story will help millions across the world. You are great, that’s the way I see you.